مقاله پیش‌رو، معرف تکنیکی جدید برای رده‌بندی گواهینامه‌های صلاحیت‌پرواز هواپیماهای بدون‌سرنشین است. رویکرد منطقی در این طبقه‌بندی، بر پایه تعیین ریسک مجاز برای یک پهپاد با در نظر گرفتن سناریوی عملیاتی مأموریتش می‌باشد که از همین پارامتر نیز به عنوان تنها معیار تفکیک مرز صلاحیت‌پرواز هواپیماهای با سرنشین و بدون سرنشین استفاده می‌شود. در این تحقیق، برای صدور گواهینامه صلاحیت‌پرواز در حوزه پهپادها، ماتریسی قاعده‌مند منطبق بر جدول ریسک Mil-STD-882 پیشنهاد گردیده که بر اساس آن، سطح نظارت و کنترل صلاحیت‌پروازی بر طراحی و ساخت انواع پهپادها با مأموریت‌های مختلف، مشخص شده است. نقطه عطف کار حاضر، صحه‌گذاری صورت گرفته بر ماتریس پیشنهادی از طریق کار آماری روی بیش از 500 نوع پهپاد نظامی وغیرنظامی می‌باشد که در دو مرحله و با محاسبه دو معیار بیشترین انرژی جنبشی و منطقه خطرناک از مشخصه‌های فیزیکی، عملکردی و آیرودینامیکی هر پهپاد با هدف تعیین سطح ریسک آن انجام گرفته‌است. برای این منظور در گام نخست، با توجه به سطوح مختلف جراحت معرفی‌شده در مراجع، کرانه‌هایی برای انرژی جنبشی مشخص گردیده که با استناد به آنها رده‌بندی پهپادهای موجود در بانک اطلاعاتی صورت پذیرفته و با رده‌های معرفی‌شده در ماتریس پیشنهادی تطبیق داده شده‌است. در گام بعد، با ایجاد یک الگوریتم آماری، کرانه‌هایی برای پارامتر منطقه خطرناک تعریف‌شده که در کنار کرانه‌های انرژی جنبشی، ضمن افزایش دقت در رده‌بندی پیشنهادشده برای پهپادها در ماتریس گواهینامه، این ماتریس مجددا صحه‌گذاری شده‌است. اینکه پس از تعیین رده گواهینامه از روی ماتریس پیشنهادی، این گواهینامه روی چه محدوده‌ای از الزامات و قوانین طراحی و ساخت صادر می‌شود، موضوعی است که در انتشار بعدی به آن خواهیم پرداخت. نکته حائز اهمیت در رابطه با این تکنیک، هم‌پوشانی و عدم تعارض متدولوژی ارائه‌شده برای تعیین رده گواهینامه صلاحیت‌پرواز یک پهپاد با چهارچوب قوانین کتاب 21 می‌باشد.
)
